Plener u osiołka Antka / 2020

Plener u osiołka Antka nad jeziorem Roman / 2020

Jesteśmy właśnie u osiołka Antka nad jeziorem Roman. Nie chcę dokładnie nazywać i lokalizować tego zaczarowanego miejsca – dlaczego? Aby czar nie prysł. Zakochaliśmy się w klimacie tego Świata, gdzie ludzie, przyroda i zwierzęta są przyjazne.

Razem z Jacentym mieszkamy w domu, który stanowi wielką bibliotekę książek historycznych. Jacenty czyta albo boksuje się z internetem, bo musi czasami popracować. Codziennie odwiedzają nas Totoro – pies mojej starszej córki , tutejsze Berbeć i Bajka – dwa łagodne boksery oraz Cwaniak i Zuzia – dwa mruczące kociaki, które uwielbiają suchą krakowską Jacentego. Cwaniak często wyleguje się w moim łóżku, przychodzi codziennie, czuje się bezpiecznie i wychodzi z domku, gdy idziemy na spacer. Przychodzą także dzieciaki: Iwo (bardzo bystry trzylatek), który bawi się piłeczkami i balonami, a Bruno, Aleks i Lara przychodzą by rysować, siedząc w moim pokoju.

Antek ma swoją wielką zagrodę i dwa własne domki. Gdziekolwiek by nie był – przychodzi na wołanie – uwielbia marchewki, których wielki zapas zawsze mamy dla niego. Do zdjęcia pozował jako pierwszy, jednocześnie chrupiąc marchewkę.

Zaplanowałam zrobienie szkiców w sepii, ale na razie mam głowę pełną obrazów, które się kłębią i dojrzewają przed wyjazdem na drugi plener w Dłużewie. Tam zabiorę płótna i farby. Tutaj mam tylko tusz w kolorze sepii, wkłady do kubusia o tym samym kolorze, piórko i szkicowniki oraz aparat. Jest jednak tak pięknie, że żałuję akwarel, które nie powstaną – nie przewidziałam zabrania farb. Trzeba jednak myśleć bardziej elastycznie.

Zaczęłam od szkiców wspomnień z 2007 r., jutro kontynuuję, a potem trochę zieleni zza okna.